Judyta Szkudlarek-Pitak

Kobyla Góra kojarzy się przede wszystkim z Zalewem Blewązka, odwiedzanym często latem, bowiem można się w nim kąpać, a wokół Zalewu jest kilka plaż z miejscami do biwakowania. Zalew jednak przepięknie prezentuje się jesienią, a liczne ścieżki piesze i rowerowe, biegnące pośród lasów są znakomitym miejscem na aktywne spędzenie czasu.

Kobyla Góra- trochę historii

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV wieku. W 1387 roku zapisano, że właścicielem tej miejscowości jest Filip Mężyk z rodu Wieniawitów. Z roku 1422 pochodzą informacje o posiadanych przez Kobylą Górę 11 łanów ziemi, z których płacono czynsz. Wzmianki pochodzące z tego okresu świadczą o tym, że Kobyla Góra była miastem. Jednakże w XVIII wieku miejscowość utraciła prawa miejskie. W 1793 roku w wyniku rozbioru Kobyla Góra znalazła się w rękach pruskich. W tym czasie podstawą aktywności jej mieszkańców był handel, zwłaszcza po otwarciu szosy z Ostrzeszowa, przez Kobylą Górę do Sycowa i Wrocławia.

W 1879 roku niemal cała miejscowość spłonęła. W wyniku pożaru spłonęły niemal wszystkie budynki mieszkalne i gospodarcze. Jednakże udało się stosunkowo szybko odbudować Kobylą Górę. Do II połowy XIX wieku w miejscowości ogromne znaczenie pełniła społeczność żydowska. Jeszcze w latach 70. XIX wieku Żydzi stanowili 45% mieszkańców miasta.

W 1920 roku na mocy traktatu wersalskiego miejscowość została włączona w skład Rzeczypospolitej Polskiej.

Zalew Blewązka

W 1976 roku rozpoczęto badania hydrologiczne pod budowę zbiornika wodnego na strumyku Meresznica. Prace zakończono w 1983 roku. Budowa zbiornika miała ogromne znaczenie dla rozwoju miejscowości. Budowa w pobliżu zalewu domków wypoczynkowych przyczynił się do spopularyzowania turystyki w tym regionie.

Zalew jest usytuowany pośród Wzgórz Ostrzeszowskich. Ma długość 900 m i maksymalną szerokość 520 m. Po prawej stronie zalewu zbudowana została ścieżka edukacyjna z tablicami, informującymi o historii miejsca, atrakcjach regionu oraz roślinności.

Zalew Kobyla Góra- atrakcje

Zalew Kobyla Góra odwiedzany jest przede wszystkim latem. Przyciąga okolicznych mieszkańców i turystów czystą wodą, plażami i świeżym powietrzem. My jednak lubimy zalew jesienią, kiedy jest tutaj znacznie spokojniej. Przede wszystkim wokół zalewu prowadzi ścieżka edukacyjna. Przebiega on pośród terenów leśnych i można ją przemierzyć pieszo lub na rowerach.

Po drodze można zjeść pyszny obiad w Drewnianej Chałupie. Jest to restauracja całoroczna. W sezonie letnim najlepiej jest zrobić rezerwację, bo o miejsce trudno.

Niedaleko restauracji jest plac zabaw i miejsca biwakowe, a także bar.

Jeśli chcesz spędzić dzień w pięknych okolicznościach przyrody, na świeżym powietrzu polecamy wybrać się w okolice Zalewu Blewązka. Wysiadając z samochodu czuję się różnicę w jakości powietrza. Dlatego zamiast siedzieć w domu polecam wyprawę do Kobylej Góry- niecałe 70 km od Wrocławia możemy delektować się pięknymi widokami i naprawdę czystym powietrzem.

Myślałam, że w Polsce nie jest w stanie mnie nic zaskoczyć. I bardzo się myliłam. Odwiedziny w Kłominie sprawiły, że nie ma dnia, abym nie myślała o tym miejscu. Zastanawiam się jak można było dopuścić do takiej sytuacji...

Zaczynając jednak od początku. Kłomino jest to miejscowość położona 22 km od Borne Sulinowo. Dojazd samochodem do miejscowości jest dość trudny ze względu na kiepską nawierzchnię. W przypadku aut z niskim nadwoziem odradzam dojazd na samo miejsce. Mimo, że Kłomin jest określany jako "miasto widmo", to miastem nigdy tak naprawdę nie był, ponieważ nie uzyskał praw miejskich.

Docierając na miejsce miałam wrażenie, że przeniosłam się w inną epokę. Do tej pory taki krajobraz znany był mi tylko z filmów wojennych lub science fiction. Miejscowość składa się z kilku pustostanów i wielkich zwałów gruzów. W niektórych pustostanach mieszkają rodziny, ale w ogromnym bloku tylko 2-3 mieszkania są zamieszkałe, a reszta czeka....czeka nie wiadomo na co...Miasto niegdyś zostało przeznaczone na 25 000 ludzi, a dzisiaj ich mieszkańców można zliczyć na palcach jednej ręki.

Kłomino- trochę historii

Miejscowość została założona przez Niemców w latach 30. XX wieku. W czasie II wojny światowej znajdował się tutaj obóz dla jeńców. Po wojnie miejscowość została przejęta przez wojska radzieckie i to właśnie za czasów armii radzieckiej miejsce to przeżywało swój rozkwit. Dobudowano tu kilka budynków, w których miała zamieszkać kadra oficerska. Zbudowano także sklepy, szpital oraz kino. Z drugiej strony wówczas rozebrano część budynków poniemieckich, a cegłę z tych obiektów wykorzystano m.in. do budowy Pałacu Kultury i Nauki.

Armia Rosyjska stacjonowała tutaj do końca 1992 roku.  W 1993 roku miejscowość przeszła pod polską administrację i zaczął się proces upadku tego miejsca. Obecnie pozostały już tylko 4 budynki.  Co się stało z resztą obiektów? Mienie zostało rozkradzione w latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku. A od 2008 roku za zgodą władz lokalnych ma miejsce sukcesywne wyburzanie budynków.

Na przestrzeni lat pomysłów na zagospodarowanie tego terenu nie brakowało. Planowano tu zrobić więzienie, bazy wojskowe NATO czy ośrodek deportacyjny. Niestety żadna z tych koncepcji nie została zrealizowana. Kilka lat temu pojawiła się oferta sprzedaży całej miejscowości za 2 mln zł, ale chętnych nie było.

Aż trudno uwierzyć, że w XXI wieku można spotkać na mapie Europy takie miejsce. Zastanawia mnie jak można było pozwolić na totalne zniszczenie pięknie usytuowanej miejscowości? Dlaczego władze nic z tym faktem nie zrobiły i przymykały oko na rozgrabianie Kłomina? Według lokalnej ludności uważa się, że w latach 90. XX wieku "wpompowywano" pieniądze w górnictwo, hutnictwo, w inne miejscowości z "potencjałem", a na Kłomino brakło funduszy. Natomiast jaka jest prawda może się kiedyś dowiemy. W każdym razie obecna sytuacja nie pozostawia nadziei na to, że miejscowość kiedykolwiek się odrodzi. Raczej można sądzić, że za kilka lat zniknie z powierzchni ziemi.